Edebiyat, Şiir

Anlar

11 Haziran 2018 / 9 Yorum
Selamlar! Nasılsınız efenim, afiyettesinizdir inşallah? Üniversitelerin tatil olmasıyla birlikte, başıma türlü belalar açan, kendisini boş beleş bir varoluşun mümessili olarak adlandırdığım kardeşim, bana katılmış bulunmakta. Kendileri yolun bundan sonrasında bana eşlik edecek. Yakaladığım şu manzaraya karşı, ben ona (türlü şartlardan söz edip, nasihatler ettikten sonra) Borges’ in Anlar şiirini okudum ve burada sizinle de paylaşmak istedim:

 

Eğer yeniden başlayabilseydim yaşama,
İkincisinde daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz,
sırt üstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar.
Çok az şeyi ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun olmazdı aslında,
Daha çok riske girerdim,
Daha fazla seyahat ederdim.
Daha çok güneşin doğuşunu izler,
Daha çok dağa tırmanır,
Daha çok nehirde yüzerdim.
Görmediğim birçok yere giderdim,
Dondurma yerdim doyasıya
 ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu,
hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer,
Yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem,
Yaşam budur zaten:
Anlar, sadece anlar,
Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında termometre, su,
Şemsiye ve paraşüt almadan gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim,
ilkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar
Yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder,
Güzelin tadına varır,
Çocuklarla oynardım,
Bir şansım olsaydı, eğer.
Ama işte 85’indeyim ve biliyorum…
Ölüyorum…
Jorge Luis Borges
  Gözlüklerimizi, mayolarımızı aldık, dalış ve rafting yapmaya doğru yola çıkıyoruz. Bakalım bizi neler bekliyor. Görüşmek üzere, kendinize iyi bakın!
İLGİNİ ÇEKEBİLİR:  Helbling'in Hikayesi II