Basit Şeyler
Bizi bulduklarında o artık yaşamıyordu. Sevgili arkadaşım Derin’i öldürdüğümü söylediler. Derin’i öldürecek kadar kendimi kaybetmiş olamazdım. Derin’le ikimiz, o kadar çok benziyoruz ki herkes bizi ikiz sanıyor. Aynı yumurta ikizleri; saç renkleri, kan grupları ve diğer şeyleri aynı olanlardan, birbirinin tıpkısı olan iki kız. İnsan kendine bu kadar çok benzeyen birini bulmuşken niye öldürsün ki, dedim. Çok mantıksız şeyler söylediler.
Bütün deliller ortadaymış. Bir katil, delilleri yok etmeden gider mi hiç? Ayrıca ben hiçbir yere de gitmemiştim. Derin’in başucundaydım. Elini tutmuş, ağlıyordum. Onun gözlerini aradım, ağlamaktan kurumuş gözlerinin içinde, kendimi gördüm. Kendim; zayıf, uzun boylu, esmer tenli, küçük bir ağız ve burun ve çok güzel bakan iki göz, kimseyi, hele de bana çok benzeyen birini öldürmüş olamazdım. Ben, iyi biriyim, iyi ve güzel biriyim. Güzel olmak önemli, çirkinler için hayat her zaman zordur. Çirkin bir yüze kimse bakmak istemez.
Derin’in su yeşili gözlerinde gözüm vardı, teninde ve omuzlarında, alçalıp yükselen göğsünde ve sarıya çalan saçlarında ve hayatında. Sıcak bir yatağı ve onu çok seven yakınları vardı çünkü. Annesi, sevgilisi ve kardeşi vardı. Kardeşi her gün onu arardı. Sevgilisi sürekli sürprizler yapar ve küçük burnuna öpücükler kondururdu. Ve arkadaşları, hepsi eğlenceli olan bir yığın insan, onu öldürmedim, bedenini deşip içine girmek istedim sadece. Çünkü onun gibiydim. Onun bedeni, tam üstüme göreydi. Derin, benim en yakın arkadaşımdı ve ölmüş yüzü de tıpkı benim yüzüm gibiydi. (Basit Şeyler 39, otuz dokuz, uğrunda ölünecek şeyler için.)
.
.
Bir şeyler için ölmeliyim ama ne için, kim için ve nerede, burada kal ve ölme sakın. İyi misin, iyiyim, biraz uzak durur musun, tam arkanda duruyor, kim, o, o da kim, o işte, yine gelmiş, bu kaçıncı gelişi, seni almayacak korkma, korkmuyorum ki, gördüğün gibi sadece direkt yüzüne bakmak istiyorum, kimin yüzüne bakmak istiyorsun, of, gerçekten sana bir şeyler anlatmak çok zor, onun işte, o kim, tamam, kimse değil, yalnızız, ben ve sen dışında kimse yok, hatta ben de yokum, yok, yok, sen yoksun, ben buradayım, beni almaya geliyor, ama her seferinde alacak daha iyi biri oluyor, neyse ki bu sefer de sen varsın.
Tadımlık olmuş.