Etiket
Silav û hurmet, pêşî ji bo xwedan û avakarê Pallê û paşê jî ji bo nivîskarê Şeva Dizên Solstîsê. Meriv yekcar ji bo vê kitêba piçûk a nivîskar dikare bibêje ku ew kolaj e. Ji ber ku çîroka dirêj û yekgirtî ya Xwedênegiravî vê yekê nîş dike û wê tîne hişê meriv. Devamı İçin Tık Tık
Merheba. Ez dixwazim ji we re qala ew kesên ku bûne çavkaniyên karakterên romanên Dostoyevskî 8yên wekî Lizaveta Nikolaevna, Natasya Filipovna, Katarina Marmeladova û Gruşenka, hetta ew karaktera sereke ya romana wî ya bi navê Xumarbazê Polina ya ku ew bi xwe evîna rasteqîna Dostoyevskî bû, Dostoyevskî yê ku li çardorê dinyayê navdar bû.
Helbestkar, şanoger, şanonûs û lîstikvanê Îngilîz ê mezin 23’yê Avrêla 1564’an, li Îngilistanê, li Warwickshireê, li Stratford-upon-Avonê ji dayîk bûye. Di 26’ê Avrêlê de jî hatiye mohrkirin (waftîzkirin). Di 23’yê Avrêla 1616’an de, li ciyê xwe yê jidayîkbûnê miriye. Shakespeare, tevî ku bi berhemên xwe ve mohra xwe li dîroka wêjeya mirovahiyê xistiye, zanînên me yên derbarê jiyana wî de pirr kêm in; ji belgeyên fermî yên mîna tomar û qeydiyên dêrê, dadgehê û tapoyê û pê ve û ji çend têbîniyên ku hevçaxên wî li ser wî nivîsandine û pê ve tiştekî zêde berdest nîn e. Devamı İçin Tık Tık
I
Sabahleyin
Karayı kaldırın mavi koyun umudumu yitirmedim
Beni çağırın gülümserken uykunun bir yerinde
Eliniz beyazken uzatın isterim
Karayı kaldırın sevgi koyun umudumu yitirmedim Devamı İçin Tık Tık
Bir zamanlar herkesin hırsız olduğu bir ülke vardı. Geceleri herkes bir fener ve levye ile silahlanıp komşularının evine girerdi. Tan ağarırken çuvalını doldurmuş geri döndüğünde kendi evinin de soyulmuş olduğunu görürdü. Böylece herkes uyum içinde yaşardı, kimsenin durumu çok kötü değildi. Biri birini, o öbürünü soyar, böylece son insana kadar gelinir, sonuncu da o birinciyi soyardı. Bu ülkede ister sat, ister al sahtekarlık demekti.
Hayatı boyunca bilim dünyasına büyük saygınlık kazandırdığı ülkesinden kaçıp Londra’ya sığınan bu adam, yıllar içinde iyice yaşlanmıştı ve çok da hastaydı. Ama hiç de öyle bitkin ve beli bükülmüş bir hali yoktu. Viyana’da başından geçen bunca işkenceden sonra, korkmuş ve hayata küsmüş bir insanla karşılaşacağımdan biraz korkmuştum. Ama onu her zamankinden daha rahat, hatta daha da mutlu gördüm.
