Etiket
Merhabalar efenim. Daha önceki yazılarda, annesini, kız kardeşini ve karısını öldüren Pierre Riviere‘den söz etmiştik (Foucault incelemesi). Peki, karısını boğarak öldüren “entelektüel cani” Althusser‘in hikayesini biliyor musunuz? Gelin, birlikte -kendisinin itirafları ile- bu hikayeye bir göz atalım. Buyursunlar. Devamı İçin Tık Tık
Bir bilgi vermek her zaman can sıkıcı gelmiştir. Söz gelimi, Kafka şu zamanda doğdu, bu film bir harika çünkü yönetmen koltuğunda Tarkovski oturuyor, şu müzik bir keyiflidir çünkü eskiden kalmadır vb. gibi. Burada sıkıcı gelen şey ise tüketilen, hazır, yorumsuz bilgiye maruz kalmaktır. Bilgi, tüketilmekten çok üretilen bir sürece dahil olmalıdır. (Fakat üretilen her şey de akışa dahil olmalı, yer kaplamamalıdır.) Devamı İçin Tık Tık
Sevdiğim yazar, yazdıkça aklının yitmini hissettiren yazardır, normalliğin ve dilin sınırlarını aşındırması, aşması gerekir. Bu yitiş, ya yeni bir aklın icadıdır ya da verili aklın yıkılışıdır. Hayvanlaşan, tanrılaşan, kadınlaşan, çocuklaşan ya da hiçleşen insan-oluş. Kendini yıkarak oluş-an, bir damla suda okyanusu taşıyabilen, durgun suda boğulan, akan suda coşan, akışlarını diğer akışlara bağlayabilen, üreten arzu. Kelimeleri, bir arzu olarak aktıkça okurunun akışlarına ortak olmasının yanında aktığı yerlerden birşeyleri koparıp akışına dahil etmesi gerekir.
Ulus Baker ‘in bu eser dahilindeki düşüncelerinin özünü/özetini vermeye yeltenmek, belli sakıncaları göze almayı gerektiriyor. Zira derin gözleme dayalı, sıkı örülmüş, okuru yoğun bir düşünce sarmalına çekerek ilerleyen, kurgusu baştan sona incelikli şekilde kotarılmış bir yapıtla karşı karşıyayız. Devamı İçin Tık Tık
Selamlar efenim, afiyettesinizdir inşallah. Takip edenlerin bildiği üzere, günlük yaşamda kullandığımız kelimelerin etimolojik kökenini, efenime söyleyeyim, sakal bırakmanın temporal dinamiğini, yaptığımız rutin davranışları neden yaptığımızı vs merak eden bir insan kişisiyim. Gülmek de bu davranışlardan birisi. Henri Bergson‘un konuyla ilgili Gülme adlı eserine buyrun birlikte bir göz atalım. Devamı İçin Tık Tık
Freud, James, Nabokov, Pessoa, Proust, Rancé, Schnitzler… Özenle örülmüş edebi metinlerin kurgularını psikanalizle çözerek bizi konuşamadıklarımızla yüzleştiren Michel Schneider, Nabokov’un kelimelerinde dil üzerinden tahakküm kuran totaliter rejimlerin izini sürerken, Freud’a “Ne düşünüyorsun?” diye sorarak düşünürün zihne duyduğu tutkuyu masaya yatırıyor.
