• Ben bir fikre aidim. Beni çağırdı mı giderim, bir gizli buluşma ayarladı mı gece gündüz beklerim, gün ortasında çağıranım yok, akşam sofraya bekleyenim yok. Fikir çağırdığında her şeyden vazgeçerim, daha doğrusu vazgeçeceğim hiçbir şey olmaz, kimseyi kandırmam, fikre sadık kalarak kimseyi , başka birini üzmek zorunda kalarak ruhum üzülmez. Eve döndüğümde kimse bakışlarımı okumaz, kimse yüzümün rengini deşifre etmez, kimse benim varlığımdan benim bile başkasına veremeyeceğim bir açıklamayı söküp almaz: Acaba saadet içinde miyim, umutsuzluk içinde mi, hayatı kazandım mı yoksa kayıp mı ettim?